อรรถกถาทุติยอคาริยวิมาน

ทุติยอคาริยวิมาน. มีความว่า ยถา วนํ จิตฺตลตํ เป็นต้น.
ในทุติยอคาริยวิมานนั้น อัตถุปปัตติ เหตุเกิดเรื่อง ก็เช่นเดียวกับปฐม
อคาริยวิมาน แล.
พระเถรถามว่า
จิตรลดาวัน อุทยานอันประเสริฐสูงสุด ของ
ทวยเทพชั้นไตรทศ ย่อมส่องรัศมี ฉันใด วิมานนี้
ของท่านก็อุปมาฉันนั้น ส่องรัศมีอยู่ในอากาศ.
ท่านบรรลุเทวฤทธิ์ มีอานุภาพมาก ครั้งเกิด
เป็นมนุษย์ ท่านได้ทำบุญอะไรไว้ เพราะบุญอะไร
ท่านจึงมีอานุภาพรุ่งเรืองอย่างนี้ และวรรณะของท่าน
จึงสว่างไสวไปทุกทิศ.
เทวบุตรได้พยากรณ์สมบัติของตนว่า
เทพบุตรนั้นดีใจ ถูกท่านพระโมคคัลลานะ
ถามแล้ว ก็พยากรณ์ปัญหาของกรรมที่นี้ผลอย่างนี้ว่า
ในมนุษยโลก ข้าพเจ้ากับภริยา อยู่ครองเรือน
เป็นดุจบ่อน้ำ มีจิตเลื่อมใสแล้ว เมื่อบริจาคข้าวน้ำ
ได้ถวายทานอย่างไพบูลย์โดยเคารพ.
เพราะบุญนั้น วรรณะของข้าพเจ้าจึงเป็นเช่นนี้
เพราะบุญนั้น ผลนี้จึงสำเร็จแก่ข้าพเจ้า และโภคะ
ทุกอย่างที่น่ารัก จึงเกิดแก่ข้าพเจ้า.

เพราะบุญนั้น ข้าพเจ้าจึงมีอานุภาพรุ่งเรือง
อย่างนี้ และวรรณะของข้าพเจ้า จึงสว่างไสวไป
ทุกทิศ.
แม้ในคาถาทั้งหลาย ก็กล่าวมาแล้วทั้งนั้น.
จบอรรถกถาทุติยอคาริยวิหาร

3. ผลทายกวิมาน

ว่าด้วยผลทายกวิมาน

ได้ถามเทพบุตรองค์หนึ่งว่า
[67] วิมานแก้วมณีนี้สูง 12 โยชน์ โดย
รอบ มีห้องรโหฐาน 700 มีเสาแก้วไพฑูรย์
ปูลาดด้วยเครื่องลาดอันสวยงาม ท่านนั่ง ดื่ม กิน
ในวิมานนั้น อนึ่ง พิณทิพย์บรรเลงไพเราะ เทพ-
อัปสร ชั้นไตรทศ 64,000 ชำนาญศิลป์ ล้วนแต่ผู้
พากันมาฟ้อนรำขับร้องให้บันเทิงใจ ท่านบรรลุเทว-
ฤทธิ์ มีอานุภาพมาก ครั้งเกิดเป็นมนุษย์ ท่านได้
ทำบุญอะไรไว้ เพราะบุญอะไร ท่านจึงมีอานุภาพ
รุ่งเรืองอย่างนี้ และวรรณะของท่านจึงสว่างไสวไป
ทุกทิศ.
เทพบุตรนั้น ถูกพระโมคคัลลานเถระถามแล้ว